ου

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία 1

ου < (ηχομιμητική λέξη). Δείτε και το ελληνιστικό επιφώνημα θαυμασμού οὐᾶ!

Προφορά

ΔΦΑ : /u/ (συνήθως παρατεταμένο uuuu)

Επιφώνημα

ου!

1. (έκφραση επιδοκιμασίας) πολύ, αμέ!

   —Σου αρέσει το κέικ που έφτιαξα; —Ουουου, αμέ!

2. (έκφραση αποδοκιμασίας, σε γιουχάισμα)

   ↪ «ουουου!» φώναζε ο κόσμος. Και ο Γεώργιος Ράλλης απαντούσε: «Δεν θέλω ' ου '»

3. (έκφραση αποδοκιμασίας, αγανάκτησης)

   ↪ Ου να μου χαθείτε απατεώνες!

   ≈ συνώνυμα: ουστ!

Ετυμολογία 2

ου < αρχαία ελληνική οὐ. Δείτε και ουκ (οὐκ), οὐχ)

Προφορά

ΔΦΑ : /u/

Μόριο

ου ή ουκ (αρνητικό μόριο)

1. όχι (στη φράση ναι ή ου και σε στερεότυπες φράσεις της αρχαίας γλώσσας που επιβιώνουν)

   — Θα έρθεις τελικά; Άσε τα μισόλογα και λέγε ναι ή ου.

2. δεν

   ↪ Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι < οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι

3. μην

   ↪ ου φονεύσεις (από τις δέκα εντολές)

Εκφράσεις

• και ναι και ου
• ναι ή ου;
• ου μπλέξεις
• → και δείτε τη λέξη ουκ

Μεταφράσεις

    ου

→ δείτε τη λέξη όχι

Ετυμολογία 3

ου < γαλλική houx

Ουσιαστικό

ου ουδέτερο άκλιτο

• (φυτό) αρκουδοπούρναρο

Ετυμολογία 4

ου < → λείπει η ετυμολογία

Άρθρο

ου αρσενικό

• (ιδιωματικό) ο (άρθρο)

  ※  Μυαλό δέν ἔχουν, αὐτός οὑ κόσμους, θά πῶ, εἶπεν ἡ θειά τό Μαλαμώ. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Στο Χριστό στο Κάστρο)

Πηγές

• ου - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας