λυτρωτής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	λυτρωτής	οι	λυτρωτές
γενική	του	λυτρωτή	των	λυτρωτών
αιτιατική	τον	λυτρωτή	τους	λυτρωτές
κλητική		λυτρωτή		λυτρωτές
Κατηγορία όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λυτρωτής < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή λυτρωτής

Προφορά

ΔΦΑ : /li.tɾoˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : λυ‐τρω‐τής

Ουσιαστικό

λυτρωτής αρσενικό

1. αυτός που λυτρώνει κάποιον, που τον σώζει, τον ελευθερώνει
2. (ειδικότερα) (θρησκεία) (συνήθως με κεφαλαίο αρχικό γράμμα: Λυτρωτής) ο Ιησούς Χριστός

Συνώνυμα

• σωτήρας

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις λυτρώνω και λύτρα

Μεταφράσεις

    λυτρωτής

αγγλικά : redeemer (en), saviour (en), saver (en) γαλλικά : rédempteur (fr) γερμανικά : Erlöser (de)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	λυτρωτής	οἱ	λυτρωταί
γενική	τοῦ	λυτρωτοῦ	τῶν	λυτρωτῶν
δοτική	τῷ	λυτρωτῇ	τοῖς	λυτρωταῖς
αιτιατική	τὸν	λυτρωτήν	τοὺς	λυτρωτᾱ́ς
κλητική ὦ!		λυτρωτᾰ́		λυτρωταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λυτρωτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		λυτρωταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

λυτρωτής αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• λυτρωτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λυτρωτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.