λάτρις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	λάτρις	οἱ/αἱ	λάτριες
γενική	τοῦ/τῆς	λάτριος	τῶν	λατρίων
δοτική	τῷ/τῇ	λάτριῐ	τοῖς/ταῖς	λάτριῐ(ν)
αιτιατική	τὸν/τὴν	λάτριν	τοὺς/τὰς	λάτριᾰς
κλητική ὦ!		λάτρι & λάτρις		λάτριες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λάτριε
γεν-δοτ	τοῖν		λατρίοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'λάτρις' όπως «λάτρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λάτρις < λάτρον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *leh₁y (παρέχω, κατέχω)

Ουσιαστικό

λάτρις αρσενικό ή θηλυκό και ως επίθετο

1. έμμισθος υπηρέτης ή υπηρέτρια
2. δούλος ή δούλη
3. (κατ’ επέκταση) ιέρεια

   ↪ Ἀπόλλωνος λάτρις

Σημειώσεις

• ο πληθυντικός λάτριες όπως ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Λ
• το θέμα λατριδ-, γενική λάτριδος όπως στις παρατηρήσεις «Περί των ΙΣ» του ⌘ Χοιροβοσκού ( @books.google)

Δείτε επίσης

• και στην καθαρεύουσα: λάτρις: η λάτρισσα, θηλυκό του λάτρης

Πηγές

• λάτρις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λάτρις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.