κλῆμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κλῆμᾰ	τὰ	κλήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	κλήμᾰτος	τῶν	κλημᾰ́των
δοτική	τῷ	κλήμᾰτῐ	τοῖς	κλήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κλῆμᾰ	τὰ	κλήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		κλῆμᾰ		κλήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κλήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		κλημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κλῆμα < κλάω / κλῶ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *kelh₂- (χτυπώ, σπάζω)

Ουσιαστικό

κλῆμα ουδέτερο

1. κλωνάρι, κλαδί
2. βλαστάρι
3. κλήμα
4. (ελληνιστική σημασία) ραβδί (ως σύμβολο εξουσίας ρωμαίου εκατόνταρχου)

   → δείτε  λατινικά : vitis ^(la)

   ※  καὶ τὸ κλῆμα πρῶτον, ᾧ κολάζουσιν ἑκατοντάρχαι τοὺς πληγῶν δεομένους, ἐπαράμενος τοῖς ἐπιφερομένοις ἐβόα καὶ διεκελεύετο φείδεσθαι τοῦ αὐτοκράτορος. (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Γάλβας, 26)

5. (ελληνιστική σημασία , σπάνιο) υπόδημα

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : κλᾶμμα

Πηγές

• κλῆμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κλῆμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.