κηδεία

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	κηδεία	οι	κηδείες
γενική	της	κηδείας	των	κηδειών
αιτιατική	την	κηδεία	τις	κηδείες
κλητική		κηδεία		κηδείες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηδεία < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κηδεία < αρχαία ελληνική κηδεία < κηδεύω < κῆδος (φροντίδα)

Προφορά

ΔΦΑ : /ciˈði.a/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κη‐δεί‐α

Ουσιαστικό

κηδεία θηλυκό

1. η θρησκευτική ή πολιτική τελετή που συνοδεύει την ταφή ενός νεκρού

   άλλες μορφές: κήδευση

   ≈ συνώνυμα: εξόδιος, εξόδιο, ξόδι

2. (μεταφορικά, οικείο, μειωτικό) χαρακτηρισμός για βαρετό ή αποτυχημένο πρόσωπο ή κατάσταση

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κηδεύω

Σύνθετα

• κηδειόσημο
• κηδειόχαρτο

Μεταφράσεις

    κηδεία

αγγλικά : funeral (en) γαλλικά : funérailles (fr) πολωνικά : pogrzeb (pl) ρωσικά : похороны (ru)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κηδείᾱ	αἱ	κηδεῖαι
γενική	τῆς	κηδείᾱς	τῶν	κηδειῶν
δοτική	τῇ	κηδείᾳ	ταῖς	κηδείαις
αιτιατική	τὴν	κηδείᾱν	τὰς	κηδείᾱς
κλητική ὦ!		κηδείᾱ		κηδεῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κηδείᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		κηδείαιν
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'χώρα' όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηδεία < κηδ(εύω) + -εία

Ουσιαστικό

κηδεία θηλυκό

1. συγγένεια από γάμο
2. κηδεία

Πηγές

• κηδεία - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κηδεία - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.