κατιόν

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.tiˈon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τι‐όν

ομόηχο: κατιών

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κατιόν	τα	κατιόντα
γενική	του	κατιόντος	των	κατιόντων
αιτιατική	το	κατιόν	τα	κατιόντα
κλητική		κατιόν		κατιόντα
Κατηγορία όπως «παρόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατιόν < λόγιο ενδογενές δάνειο: αγγλική cation < αρχαία ελληνική κατιόν, ουδέτερο της μετοχής κατιών του κάτειμι < εἶμι

Ουσιαστικό

κατιόν ουδέτερο

1. (φυσική) θετικά φορτισμένο ιόν, που έλκεται από την κάθοδο κατά την ηλεκτρόλυση εξ ου και η ονομασία του
2. (φυσική, συνεκδοχικά) οποιοδήποτε άτομο ή ομάδα ατόμων που φέρουν θετικό φορτίο

Αντώνυμα

• ανιόν

Συγγενικά

• κατιονικός
• κατιόντες
• κατιών, κατιούσα, κατιόν

→ και δείτε τη λέξη ιόν

Μεταφράσεις

    κατιόν

αγγλικά : cation (en) γαλλικά : cation (fr)

Ετυμολογία 2

κατιόν: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος μετοχής

κατιόν

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του κατιών

Πηγές

• κατιόν - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• κατιόν - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• s.v. ιόν - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος μετοχής

κατιόν

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του κατιών