κατηχούμενος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κατηχούμενος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κατηχούμενος, μετοχή ενεστώτα του ρήματος κατηχοῦμαι, παθητική φωνή του ρήματος κατηχῶ (κατηχέω

• και ουσιαστικοποιημένο αρσενικό της μετοχής κατηχούμενος

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.tiˈxu.me.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τη‐χού‐με‐νος

Μετοχή

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κατηχούμενος	η	κατηχούμενη	το	κατηχούμενο
γενική	του	κατηχούμενου	της	κατηχούμενης	του	κατηχούμενου
αιτιατική	τον	κατηχούμενο	την	κατηχούμενη	το	κατηχούμενο
κλητική		κατηχούμενε		κατηχούμενη		κατηχούμενο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κατηχούμενοι	οι	κατηχούμενες	τα	κατηχούμενα
γενική	των	κατηχούμενων	των	κατηχούμενων	των	κατηχούμενων
αιτιατική	τους	κατηχούμενους	τις	κατηχούμενες	τα	κατηχούμενα
κλητική		κατηχούμενοι		κατηχούμενες		κατηχούμενα
ομάδα 'εισαγόμενος', Κατηγορία όπως «εισαγόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

κατηχούμενος, -η, -ο

• μετοχή παθητικού ενεστώτα του ρήματος κατηχώ: που κατηχείται

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατηχώ, κατά και ήχος

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κατηχούμενος	οι	κατηχούμενοι
γενική	του	κατηχούμενου & κατηχουμένου	των	κατηχούμενων & κατηχουμένων
αιτιατική	τον	κατηχούμενο	τους	κατηχούμενους & κατηχουμένους
κλητική		κατηχούμενε		κατηχούμενοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατηχούμενος αρσενικό (θηλυκό κατηχούμενη & κατηχουμένη)

1. (θρησκεία, κυριολεκτικά, μεταφορικά) που κατηχείται
2. (θρησκεία, ιστορία) που τον προετοίμαζαν με ειδική κατήχηση, προκειμένου να βαπτιστεί
3. (μεταφορικά, πολιτική) που περνά από διαδικασία διδαχής ιδεών και αρχών, δοκιμή μύησης ή ένταξης σε οργάνωση

Μεταφράσεις

    κατηχούμενος

γαλλικά : catéchumène (fr) πολωνικά : katechumen (pl)

Πηγές

• κατηχούμενος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• κατηχούμενος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)