θυγατέρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	θυγατέρα	οι	θυγατέρες
γενική	της	θυγατέρας	των	θυγατέρων
αιτιατική	τη	θυγατέρα	τις	θυγατέρες
κλητική		θυγατέρα		θυγατέρες
Κατηγορία όπως «ελπίδα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θυγατέρα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική θυγατέρα < αρχαία ελληνική θυγάτηρ από την αιτιατική «τήν θυγατέρα» < πρωτοελληνική *tʰúgatēr < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dʰugh₂tḗr

Προφορά

ΔΦΑ : /θi.ɣaˈte.ɾa/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θυ‐γα‐τέ‐ρα

Ουσιαστικό

θυγατέρα θηλυκό

1. (οικογένεια) θηλυκό παιδί σε σχέση με τους γονείς του

   ※  Κυρά μ', τὴ θυγατέρα σου, κυρά μ', τὴν ἀκριβή σου. (Δημοτικό τραγούδι, στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Ὁ Ἀμερικάνος (1891))

2. (μεταφορικά) κάτι που έχει προκύψει άμεσα από κάτι άλλο

   ※  Η νεοελληνική γλώσσα είναι θυγατέρα της αρχαιότερης ελληνικής. (Θ. Παπαγγελής, Η Ρώμη και ο κόσμος της, Θεσσαλονίκη 2005)

Άλλες μορφές

• δυχατέρα

Συνώνυμα

• κόρη

Συγγενικά

• θυγατρικός

Εκφράσεις

• κατά μάνα και πατέρα, κατά γιο και θυγατέρα: τα παιδιά ακολουθούν τις συνήθειες, τους τρόπους και την συμπεριφορά των γονέων τους
• κατά μάνα κατά κύρη, κατά γιο και θυγατέρα

Μεταφράσεις

    θυγατέρα

→ δείτε τη λέξη κόρη

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

θυγατέρα < θυγάτηρ < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική θυγάτηρ από την αιτιατική «τήν θυγατέρα» <

Ουσιαστικό

θυγατέρα θηλυκό

• (οικογένεια) άλλη μορφή του θυγάτηρ

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

θυγατέρα θηλυκό

• αιτιατική ενικού του θυγάτηρ

Πηγές

• θυγάτηρ -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

θυγατέρα θηλυκό

• αιτιατική ενικού του θυγάτηρ