θεήλατος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

θεήλατος < θε(ος) + -ήλατος (< ἐλαύνω)

Επίθετο

θεήλατος, -ος, -ον

1. αυτός που καταδιώκεται από θεό ή θεούς
2. αυτός που προσέρχεται από θεό ή θεούς, ο θεόσταλτος
3. κτισμένος για τους θεούς, άρα και ο ναός ή κάποιο αφιέρωμα-τάμα

Συγγενικά

• θεόμορος