εὐμενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ, ἡ εὐμενής	τὸ εὐμενές	οἱ, αἱ εὐμενεῖς	τὰ εὐμενῆ
Γενική	τοῦ, τῆς εὐμενοῦς	τοῦ εὐμενοῦς	τῶν εὐμενῶν	τῶν εὐμενῶν
Δοτική	τῷ, τῇ εὐμενεῖ	τῷ εὐμενεῖ	τοῖς, ταῖς εὐμενέσι(ν)	τοῖς εὐμενέσι(ν)
Αιτιατική	τὸν, τὴν εὐμενῆ	τὸ εὐμενές	τοὺς, τὰς εὐμενεῖς	τὰ εὐμενῆ
Κλητική	εὐμενές	εὐμενές	εὐμενεῖς	εὐμενῆ
Πτώσεις			Δυικός
Ονομαστική-Αιτιατική-Κλητική			εὐμενεῖ
Γενική-Δοτική			εὐμενοῖν

Ετυμολογία

εὐμενής < εὖ + μένος + -ής

Επίθετο

εὐμενής, -ής, -ές

1. ευμενής
2. ευνοϊκός
3. φιλικός
4. ευεργετικός
5. ήπιος, μαλακός
6. εύκολος

Θετικός	Συγκριτικός	Υπερθετικός
Επίθετο
εὐμενής	εὐμενέστερος	εὐμενέστατος
Επίρρημα
εὐμενῶς	εὐμενέστερον/εὐμενεστέρως	εὐμενέστατα/εὐμενεστάτως