διάγνωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάγνωσῐς	αἱ	διαγνώσεις
γενική	τῆς	διαγνώσεως	τῶν	διαγνώσεων
δοτική	τῇ	διαγνώσει	ταῖς	διαγνώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάγνωσῐν	τὰς	διαγνώσεις
κλητική ὦ!		διάγνωσῐ		διαγνώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαγνώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαγνωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάγνωσις < διαγιγνώσκω, δια- + γνω- (πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵneh₃-) + -σις → δείτε και τη λέξη γνῶσις

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: διάγνωση

Ουσιαστικό

διάγνωσις, -εως θηλυκό

1. η διάκριση
   1. η διαφοροποίηση, το να διακρίνεις διαφορές
   2. η ικανότητα διάκρισης
2. σχηματισμός γνώμης
   1. απόφαση
   2. κρίση

Πηγές

• διάγνωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διάγνωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.