αποσύνθεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αποσύνθεση	οι	αποσυνθέσεις
γενική	της	αποσύνθεσης*	των	αποσυνθέσεων
αιτιατική	την	αποσύνθεση	τις	αποσυνθέσεις
κλητική		αποσύνθεση		αποσυνθέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, αποσυνθέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αποσύνθεση < (μεταφραστικό δάνειο) γαλλική décomposition. Μορφολογικά αναλύεται σε απο- + σύνθεση

Ουσιαστικό

αποσύνθεση θηλυκό

1. (χημεία) η διάσπαση ενός σώματος στα χημικά συστατικά του

   αντιδράσεις αποσύνθεσης ή διάσπασης

2. (ειδικότερα), (κοινά) η κατάσταση κατά την οποία οι βιολογικοί οργανισμοί αρχίζουν να χαλάνε και να αλλοιώνονται τα στοιχεία τους
3. (κατ’ επέκταση) αντίστοιχη κατάσταση για κάθε μη βιολογικό οργανισμό ή κοινωνικό σύνολο
4. (πληροφορική) στον αρθρωτό προγραμματισμό, η ανάλυση ενός σύνθετου προγράμματος σε μικρότερα υποπρογράμματα (ή συναρτήσεις), πιο εύκολα διαχειρίσιμα και επαναχρησιμοποιήσιμα

Άλλες μορφές

• αποσύνθεσις (καθαρεύουσα)

Συγγενικά

• αποσυνθετικός
• αποσυνθέτω

Μεταφράσεις

    αποσύνθεση

αγγλικά : decomposition (en) γαλλικά : décomposition (fr) πολωνικά : rozkład (pl), dekompozycja (pl)