αοιδός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	αοιδός	οι	αοιδοί
γενική	του/της	αοιδού	των	αοιδών
αιτιατική	τον/την	αοιδό	τους/τις	αοιδούς
κλητική		αοιδέ		αοιδοί
Κατηγορία όπως «γιατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αοιδός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀοιδός < ἀείδω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂weyd-

Προφορά

ΔΦΑ : /a.iˈðos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐οι‐δός

Ουσιαστικό

αοιδός αρσενικό ή θηλυκό

1. (στην αρχαία Ελλάδα) αυτός που συνέθετε και έψαλλε ποιήματα με τη συνοδεία κιθάρας/φόρμιγγας

   ※ Μακράν του κόσμου, τον μεθά ποιητική μαγεία· / ο κόσμος όλος δι’ αυτόν είν’ οι ωραίοι στίχοι. / Διά τον αοιδόν αυτής έκτισ’ η Φαντασία / άυλον οίκον στερεόν ον δεν κλονίζ’ η τύχη. (Κωνσταντίνος Καβάφης, Αοιδός)

2. (μουσική, επάγγελμα) ο τραγουδιστής/η τραγουδίστρια της όπερας

Δείτε επίσης

• βάρδος
• ραψωδός

Μεταφράσεις

    αοιδός

γαλλικά : aède (fr)