ακαμάτης

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ακαμάτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ἀκαμάτης < ἀ- στερητικό + κάματος

Προφορά

ΔΦΑ : /a.kaˈma.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐κα‐μά‐της

Επίθετο

ακαμάτης, ακαμάτρα και ακαμάτισσα, ακαμάτικο

• τεμπέλης, αυτός που αποφεύγει τον κάματο

  ※  Ἄλλο ἂν εἶμαι ἀκαμάτης ἐγώ, ἂς ποῦμε, ἢ ὁ Παῦλος... ὁ γιός μου δουλεύει, τὸ κορίτσι πάει στὴν μοδίστρα. Καὶ μ᾽ ὅλα αὐτά, δὲν μποροῦμε ἀκόμα νὰ βγάλουμε τὰ νοίκια τῆς κυρα-Στρατίνας. Δουλεύουμε γιὰ τὴ σπιτονοικοκυρά, δουλεύουμε γιὰ τὸν μπακάλη, γιὰ τὸ μανάβη, γιὰ τὸν τσαγκάρη, γιὰ τὸν ἔμπορο. Ἡ κόρη θέλει τὸ λοῦσό της, ὁ νέος θέλει τὸ καφενεῖό του, τὸ ροῦχό του, τὸ γλέντι του. Ὕστερα, κάμε προκοπή...

  Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 1896, Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη (μετά την ελληνική πτώχευση)

  ※  Όσο δραστήριος και ικανός ήταν ο Βασίλειος, τόσο ακαμάτης και ανίκανος ο αδελφός του.

  Πηνελόπη Δέλτα, Για την πατρίδα, 1909

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ακαμάτης	οι	ακαμάτηδες
γενική	του	ακαμάτη	των	ακαμάτηδων
αιτιατική	τον	ακαμάτη	τους	ακαμάτηδες
κλητική		ακαμάτη		ακαμάτηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ακαμάτης αρσενικό (θηλυκό ακαμάτρα ή ακαμάτισσα)

1. ο τεμπέλης
2. (ως συμπεριφορικό αποτέλεσμα) ο αχαΐρευτος

Συνώνυμα

• αργός
• νωθρός
• οκνηρός
• οκνός
• τεμπέλης
• φυγόπονος

Συγγενικά

• ακάματος
• ακάματα (καθαρεύουσα: ἀκαμάτως)
• κάματος

Μεταφράσεις

    ακαμάτης

αγγλικά : slacker (en) γαλλικά : fainéant (fr)

• → δείτε τη λέξη τεμπέλης