ένταλμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	ένταλμα	τα	εντάλματα
γενική	του	εντάλματος	των	ενταλμάτων
αιτιατική	το	ένταλμα	τα	εντάλματα
κλητική		ένταλμα		εντάλματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ένταλμα < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἔνταλμα < αρχαία ελληνική ἐντέλλω < ἐν + τέλλω

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈen.dal.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έ‐νταλ‐μα

Ουσιαστικό

ένταλμα ουδέτερο

1. επίσημη εντολή, με την οποία διατάζεται η εκτέλεση κάποιας πράξης

   ※  Και μέχρι βεβαίως να κριθεί από τους Γερμανούς αν οι ελληνικές αιτιάσεις έχουν έδαφος στο γερμανικό δίκαιο, το περιβόητο ένταλμα σύλληψης θα παραμένει ανεκτέλεστο. (εφημερίδα Ελευθεροτυπία, 28/5/2009)

2. (θρησκεία) ενταλτήριο

Μεταφράσεις

    εντολή

αγγλικά : writ (en), order (en) γαλλικά : mandat (fr), ordre (fr)