Οι άνδρες είναι παραδοσιακά οι ``κουβαλητές``, οι ``στυλοβάτες`` του σπιτιού ενώ παράλληλα θεωρείται ότι ο ιδανικός άνδρας είναι γνώστης και αυθεντία σχεδόν σε όλα, επί παντός επιστητού. Έχει δυνατό χαρακτήρα και είναι σε θέση να μεταδώσει το αίσθημα της ασφάλειας στον οικονομικό και συναισθηματικό τομέα στην οικογένειά του. Ξέρει πως πρέπει να φερθεί σε κάθε περίπτωση. Επίσης κατά τον Campbell στη μελέτη του `` Honour, Family and Patronage`` για τους Σαρακατσάνους, ο άνδρας θεωρείται ότι είναι ικανός προστάτης όταν μπορεί να εξασφαλίσει στέγη, τροφή και ρούχα για την οικογένεια του. Επίσης η ιδιότητα του ανδρισμού του επιβάλει να είναι σε θέση να διαφυλάξει την τιμή και το γόητρο της οικογένειας του. (Campbell 1964 :170)
Υπάρχουν πολλοί τύποι ανδρισμού οι οποίοι διασταυρώνονται διαπολιτισμικά μεταξύ τους και πολλές φορές βρίσκονται σε αντίθεση, ιδεολογικά αλλά και στο χώρο. Για παράδειγμα ο οικιακός ανδρισμός βάζει σε δεύτερη μοίρα το καφενείο (το να είναι μόνο νοικοκύρης είναι οριακό, πρέπει να φαίνεται και στο καφενείο) και έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές της ζωοκλοπής, της χαρτοπαιξίας και του σπάταλου, μη ισορροπημένου κεράσματος. (Loizos and Papataxiarchis 1991: 18). Οι άνδρες πάνε στο καφενείο γιατί εκεί επιτελούνται ανδρικές πρακτικές. Όμως κατά τη Μαρίνα Ιωσηφίδου (1992:285) το σπίτι ορίζει την ταυτότητα του αρσενικού διότι αντιπροσωπεύει το σύνδεσμο με τις προηγούμενες γενιές .
Το βέβαιο είναι ότι ο προβληματισμός ``τι σημαίνει να είσαι άνδρας`` θα παραμείνει διαχρονικά χωρίς σίγουρη απάντηση παράλληλα με το επίσης βασανιστικό ζήτημα: άνδρας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Χαράλαμπος Πουτιός, Ανδρισμοί και πόλεμος. Ιστοριογραφικές προσεγγίσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες από τον 19ο αιώνα ως και τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, εκδ.Bookstars - Γιωγγαράς, Αθήνα, 2012
