ἄρτος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἄρτος < ή από το ἀραρίσκω ή από το ἀρτύω και ἀρτύνω ή από περσική λέξη αρ

Ουσιαστικό

ἄρτος αρσενικό

1. αυτός που είναι από σιτάλευρο, ο "σιταλευρένιος", το ψωμί, το παρασκευασμένο (όχι ωμό) αλεύρι

Σύνθετα

• ἄρτυμα (καρύκευμα, μυρωδικό)
• ἄρτυσις (η προσθήκη καρυκευμάτων)
• ἀρτοποιέω
• ἀρτοποιός
• ἀρτοκόπος ή ἀρτοπόπος
• ἀρτοσιτέω (τρώω σιταρέρνιο άρτο σε αντιδιαστολή προς το αλφιτοσιτέω, τρώω κριθαρόψωμο)
• ἀρτοφάγος