ἄρχων

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἄρχων < μετοχή ενεστώτα του ρήματος ἄρχω

Ουσιαστικό

ἄρχων

1. Ουσιαστικοποιημένη μετοχή. Ο ηγέτης, ο κυβερνήτης, ο άρχοντας, ο επικεφαλής, αυτός που ἄρχει

   ἄρχοντί τ᾽ ἄρχων καὶ κασιγνήτῳ κάσις, ἐχθρὸς σὺν ἐχθρῷ (άρχοντας εναντίον άρχοντα, αδελφός εναντίον αδελφού, και εχθρός εναντίον εχθρού)

   πολυάνδρου δ᾽ Ἀσίας ἄρχων (της πολυάνθρωπης Ασίας ηγέτης)

2. επίσημος τίτλος, αρχικά στην Αθήνα και στη Σπάρτη

   οἱ ἐννέα ἄρχοντεςτης Αθήνας, δηλαδή ο Ἄρχων ή ἐπώνυμος άρχων (που έδινε το όνομά του στη χρονιά), ο πολέμαρχος, ο βασιλεύς και οι έξη θεσμοθέτες

   οι έφοροι στη Σπάρτη

   οι κυβερνήτες περιοχών που ανήκαν στην Αθηναϊκή ή Δηλιακή Συμμαχία

   (μεταγενέστερα) ο διευθύνων συναγωγή στα πρώτα χριστιανικά χρόνια

   (μεταγενέστερα) ο Ρωμαίος διοικητής (praefectus)

Συγγενικά

• ἀρχή
• ἀρχίδιον