Δρυμαῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Δρυμαῖος	ἡ	Δρυμαίᾱ	τὸ	Δρυμαῖον
γενική	τοῦ	Δρυμαίου	τῆς	Δρυμαίᾱς	τοῦ	Δρυμαίου
δοτική	τῷ	Δρυμαίῳ	τῇ	Δρυμαίᾳ	τῷ	Δρυμαίῳ
αιτιατική	τὸν	Δρυμαῖον	τὴν	Δρυμαίᾱν	τὸ	Δρυμαῖον
κλητική ὦ!		Δρυμαῖε		Δρυμαίᾱ		Δρυμαῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Δρυμαῖοι	αἱ	Δρυμαῖαι	τὰ	Δρυμαῖᾰ
γενική	τῶν	Δρυμαίων	τῶν	Δρυμαίων	τῶν	Δρυμαίων
δοτική	τοῖς	Δρυμαίοις	ταῖς	Δρυμαίαις	τοῖς	Δρυμαίοις
αιτιατική	τοὺς	Δρυμαίους	τὰς	Δρυμαίᾱς	τὰ	Δρυμαῖᾰ
κλητική ὦ!		Δρυμαῖοι		Δρυμαῖαι		Δρυμαῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	Δρυμαίω	τὼ	Δρυμαίᾱ	τὼ	Δρυμαίω
γεν-δοτ	τοῖν	Δρυμαίοιν	τοῖν	Δρυμαίαιν	τοῖν	Δρυμαίοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λόγιος' όπως «ὡραῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

Δρυμαῖος < Δρυμ(αία) ή Δρύμ(η) + -αῖος

Επίθετο

Δρυμαῖος, -α, -ον (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Δρυμαία ή της πόλης Δρύμη

Άλλες μορφές

• Δρυμιεύς

Πηγές

• Δρυμαῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.