Ἥλιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	Ἥλιος
γενική	τοῦ	Ἡλίου
δοτική	τῷ	Ἡλίῳ
αιτιατική	τὸν	Ἥλιον
κλητική ὦ!		Ἥλιε
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Ἥλιος < ἥλιος

Κύριο όνομα

Ἥλιος αρσενικό

• (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο), το όνομα του θεού Ήλιου, γιου του Υπερίωνα και της Θείας, προσωποποίηση του ήλιου

Εκφράσεις

• μὰ τὸν Ἥλιον
• νὴ τὸν Ἥλιον

Πηγές

• Ἥλιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.