ἑξηκοντούτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἑξηκοντούτης < ἑξήκοντα + ἔτος

Επίθετο

ἑξηκοντούτης, -ης, -ες

• εξηκοντούτης, εξηντάχρονος

  φερέσθω δ᾽ εἰς τὴν ἀρχὴν μὴ ἔλαττον ἢ πεντήκοντα γεγονὼς ἐτῶν· ἑξηκοντούτης δὲ ἐνεχθεὶς δέκα μόνον ἀρχέτω ἔτη (Πλάτων, Νόμοι, 755α)