ἐξαλύσκω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ἐξαλύσκω < → λείπει η ετυμολογία

Ρήμα

ἐξαλύσκω

• δραπετεύω, διαφεύγω

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱππόλυτος, στίχ. 673 (673-674)

  πᾶι ποτ᾽ ἐξαλύξω τύχας; | πῶς δὲ πῆμα κρύψω, φίλαι;

  Πούθε και πώς να γλίτωνα | απ᾽ το κακό που μ᾽ ήβρε! | Πού να κρυφτώ;

  Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

  ※  5ος αιώνας πκε, ⌘Σοφοκλής, Αἴας, 654-656

  ἀλλ᾽ εἶμι πρός τε λουτρὰ καὶ παρακτίους | λειμῶνας, ὡς ἂν λύμαθ᾽ ἁγνίσας ἐμὰ | μῆνιν βαρεῖαν ἐξαλύξωμαι θεᾶς·

  Λοιπόν το αποφασίζω, θα πάω να λούσω το κορμί μου | πέρα στους λειμώνες, εκεί στο περιγιάλι, να το εξαγνίσω | από τον ρύπο, ανίσως και γλιτώσω απ᾽ τη βαριά οργή της Αθηνάς.

  Μετάφραση (2012): Δημήτρης Μαρωνίτης @greek‑language.gr

  Θα πάω και θα λουστώ εκεί πέρα στα | λιβάδια στ᾽ ακρόγιαλο κοντά, για να ξεπλύνω το μολυσμένο απ᾽ τη σφαγή κορμί μου | κι απ᾽ το βαρύ θυμό για να ξεφύγω της θεάς.

  Μετάφραση (2000): Τ. Ρούσσος @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἠλέκτρα, στίχ. 219 (218-219)

  φυγῆι σὺ μὲν κατ᾽ οἶμον, ἐς δόμους δ᾽ ἐγὼ | φῶτας κακούργους ἐξαλύξωμεν ποδί.

  μπρος, τρέχα στον δρόμο εσύ κι εγώ μες στην καλύβα | φεύγοντας, να σωθούμε απ᾽ τους κακούργους.

  Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος, Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών @greek‑language.gr

Παράγωγα

• δυσεξάλυκτος
• ἐξάλυξις
• ὑπεξάλυξις
• ὑπεξαλύσκω

Συνώνυμα

• ἐξαλύω

Κλίση

• → λείπει η κλίση

Πηγές

• ἐξαλύσκω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐξαλύσκω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.