τερηδών

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	τερηδων-, τερηδον-
ονομαστική	ἡ	τερηδών	αἱ	τερηδόνες
γενική	τῆς	τερηδόνος	τῶν	τερηδόνων
δοτική	τῇ	τερηδόνῐ	ταῖς	τερηδόσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	τερηδόνᾰ	τὰς	τερηδόνᾰς
κλητική ὦ!		τερηδών		τερηδόνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τερηδόνε
γεν-δοτ	τοῖν		τερηδόνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κανών' όπως «κανών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τερηδών < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τερηδών, -όνος θηλυκό

1. (εντομολογία) ξυλοφάγο έντομο, σαράκι

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἱππῆς, στίχ. 1308 (1307-1308)

   ἀλλ᾽ ἐάν με χρῇ, | ὑπὸ τερηδόνων σαπεῖσ᾽ ἐνταῦθα καταγηράσομαι.»

   μα αν το θέλει η μοίρα μου, να με βρουν τα γηρατειά εδώ σαρακοφαγωμένη».

   Μετάφραση (2005): Ηλίας Σπυρόπουλος, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

   ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8, 27 @scaife.perseus

   Ἐγγίνονται δὲ καὶ κάμπαι ἐν τοῖς σμήνεσιν, ἃς καλοῦσι τερηδόνας· ἃς οὐκ ἀμύνονται αἱ μέλιτται. Νοσοῦσι δὲ μάλιστα ὅταν ἐρυσιβώδη τὰ ἄνθη ἡ ὕλη ἐνέγκῃ, καὶ ἐν τοῖς αὐχμηροῖς ἔτεσιν.

2. φθορά των οστών

   ※  2ος κε αιώνας ⌘ Γαληνός, De causis morborum, κεφ. 11 @scaife.perseus

   οὐδὲν γὰρ ὄνομα κατ’ αὐτοῦ κείμενον ὑπὸ τῶν ἔμπροσθεν παρελάβομεν, ὥσπερ ἐπί τινων εἰδῶν αὐτοῦ κάταγμα μὲν καὶ τερηδόνα τῆς ἐν ὀστῷ συνεχείας διαιρουμένης, ἕλκος δὲ καὶ τραῦμα τῆς ἐν σαρκί.

Συγγενικά

• τερηδονίζομαι
• τερηδονισμός
• Τερηδών

Δείτε επίσης

• (νέα ελληνικά) τερηδόνα με διαφορετική σημασία

Πηγές

• τερηδών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• τερηδών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.