συνδυαστικώς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

συνδυαστικώς < (διαχρονικό δάνειο) καθαρεύουσα συνδυαστικῶς < αρχαία ελληνική συνδυαστικός. Συγχρονικά αναλύεται σε συνδυαστικ(ός) + -ώς.

Επίρρημα

συνδυαστικώς

• (παρωχημένο) συνδυαστικά

Πηγές

• συνδυαστικός (& συνδυαστικά, -ώς) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• συνδυαστικός (& -κῶς) - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .