σέπαλον

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σέπαλον	τὰ	σέπαλα
γενική	τοῦ	σεπάλου	τῶν	σεπάλων
δοτική	τῷ	σεπάλῳ	τοῖς	σεπάλοις
αιτιατική	τὸ	σέπαλον	τὰ	σέπαλα
κλητική ὦ!		σέπαλον		σέπαλα
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Σέπαλον ἄνθους.

Ετυμολογία

σέπαλον < λόγιο ενδογενές δάνειο: γαλλική sépale + -ον → και δείτε τη λέξη σέπαλο

Ουσιαστικό

σέπαλον ουδέτερο (καθαρεύουσα)

• (βοτανική) το σέπαλο, πέταλο λουλουδιού

Πηγές

• σέπαλο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• «σέπαλον», «πέταλον» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .
• σέπαλο - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.