πρεσβυτέριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πρεσβῠτέριο-
ονομαστική	τὸ	πρεσβυτέριον	τὰ	πρεσβυτέριᾰ
γενική	τοῦ	πρεσβυτερίου	τῶν	πρεσβυτερίων
δοτική	τῷ	πρεσβυτερίῳ	τοῖς	πρεσβυτερίοις
αιτιατική	τὸ	πρεσβυτέριον	τὰ	πρεσβυτέριᾰ
κλητική ὦ!		πρεσβυτέριον		πρεσβυτέριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πρεσβυτερίω
γεν-δοτ	τοῖν		πρεσβυτερίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρεσβυτέριον < πρεσβύτερ(ος) + -ιον

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: πρεσβυτέριο (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

πρεσβῠτέριον, -ου ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• συμβούλιο γερόντων

Άλλες μορφές

• πρεσβυεῖον

Πηγές

• πρεσβυτέριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρεσβυτέριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.