πιναρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

πιναρός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

πιναρός, -ά, -όν

• γεμάτος βρωμιά, βρώμικος

  ※  5ος αιώνας πκε, ⌘ Ευριπίδης, Ἡλέκτρα, 183

  σκέψαι μου πιναρὰν κόμαν

  Γιά δες τα βρόμικα μαλλιά μου,

  Μετάφραση (1988): Τάσος Ρούσσος @greek‑language.gr

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : πινηρός
• ποιητικός τύπος: πινόεις

Συγγενικά

• πιναρόομαι
• πιναρότης
• πιναροχαίτης
• πιναρόω
• πινάω

→ δείτε και τις λέξεις πίνος και πινόομαι

Πηγές

• πιναρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πιναρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.