παρήχηση

Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παρήχηση	οι	παρηχήσεις
γενική	της	παρήχησης*	των	παρηχήσεων
αιτιατική	την	παρήχηση	τις	παρηχήσεις
κλητική		παρήχηση		παρηχήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παρηχήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παρήχηση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή παρήχησις < παρηχέομαι / παρηχοῦμαι < παρ- + ἠχέω / ἠχῶ < ἦχος

παρήχηση θηλυκό

(σχήμα λόγου) η επανάληψη ενός φθόγγου (ή περισσότερων) σε κάποιο στίχο ή κάποια φράση
↪ Στον στίχο «τυφλὸς τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τά τ᾽ ὄμματ᾽ εἶ» από τον Οιδίποδα Τύραννο (371) του Σοφοκλή έχουμε παρήχηση του τ.