παράταξη

Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	παράταξη	οι	παρατάξεις
γενική	της	παράταξης*	των	παρατάξεων
αιτιατική	την	παράταξη	τις	παρατάξεις
κλητική		παράταξη		παρατάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, παρατάξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

παράταξη < αρχαία ελληνική παράταξις < παρατάσσω < παρά + τάσσω (3: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική front. 4: σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική parataxe)

παράταξη θηλυκό

η ένταξη κάποιων πραγμάτων ή προσώπων σε μια σειρά
(στρατιωτικός όρος) κανονικός στρατιωτικός σχηματισμός (στρατιωτών, οχημάτων, αρμάτων, πλοίων κ.ά.) για άμυνα ή επίθεση
(πολιτική) πολιτική (συνδικαλιστική ή άλλη) ομάδα ανθρώπων με οργάνωση, κοινές επιδιώξεις και πρακτικές
(γραμματική) σύνταξη κατά την οποία συνδέονται (με παρατακτικούς συνδέσμους) όμοιοι όροι ή προτάσεις (κύριες με κύριες ή δευτερεύουσες με δευτερεύουσες)
≠ αντώνυμα: υπόταξη