μῆδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

μῆδος < αρχαία ελληνική μέδω

Ουσιαστικό

μῆδος ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό

• σκέψεις, σχέδια, επινοήσεις, τεχνάσματα

  οὗτος δ᾽ αὖ Λαερτιάδης πολύμητις Ὀδυσσεύς,/(...)εἰδὼς παντοίους τε δόλους καὶ μήδεα πυκνά (Όμηρος, Ιλιάδα, 3, 200-202)

  Είναι ο Οδυσσέας, ο πολυμήχανος γιος του Λαέρτη, ετούτος,που (...) μύριες βαθιές και πονηριές και στύχασες ο νους του κατεβάζει (Μετάφραση: Ν. Καζαντζάκη - Ἰ. Θ. Κακριδῆ)

• πονηριά, εξυπνάδα, επιτηδειότητα
• πανουργία, δολιότητα
• φροντίδα, μέριμνα, ανησυχία

Συνώνυμα

• μῆτις

Συγγενικά

• Ἐπιμηθεύς
• Μήδεια
• Παλαμήδης

Ετυμολογία 2

μῆδος < αρχαία ελληνική μαδάω

Ουσιαστικό

μῆδος ουδέτερο, μόνο στον πληθυντικό (επικός τύπος)

• τα ανδρικά γεννητικά μόρια

  Ὀδυσσεὺς/ζώσατο μὲν ῥάκεσιν περὶ μήδεα (Όμηρος, Οδύσσεια, 18, 66-67)

  ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς,/ἐκ πυκινῆς δ᾿ ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ/φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός (Όμηρος, Οδύσσεια, ζ 127-9)

  Είπε ο Οδυσσέας ο αρχοντογέννητος και πρόβαλε απ᾿ τα θάμνα,/κι απ᾿ τον πυκνό το λόγγο ετσάκισε με το βαρύ του χέρι/κλωνάρι φουντωμένο, ολόγυρα να κρύψει την ντροπή του. (Μετάφραση: Ν. Καζαντζάκη - Ἰ. Θ. Κακριδῆ)

• τα αιδοία
• η ουροδόχος κύστη, ούρα

  λαγόνων ἀπὸ μήδεα χεύῃ (Οππιανός ο εξ Απαμείας, Κυνηγετικά, 4, 441)