μεταλλῖτις

Αρχαία ελληνικά (grc)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μεταλλῖτις	αἱ	μεταλλίτιδες
γενική	τῆς	μεταλλίτιδος	τῶν	μεταλλιτίδων
δοτική	τῇ	μεταλλίτιδι	ταῖς	μεταλλίτισι(ν)
αιτιατική	τὴν	μεταλλῖτιν	τὰς	μεταλλίτιδας
κλητική ὦ!		μεταλλῖτι		μεταλλίτιδες
3η κλίση, Κατηγορία 'ἔρις' όπως «ἔρις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεταλλῖτις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική μέταλλ(ον) + -ῖτις, θηλυκό του -ίτης. Εννοείται θηλυκό ουσιαστικό όπως γῆ. ^{(Χρειάζεται τεκμηρίωση…)}

ΣτΕ υποννοείται, αλλά δε μαρτυρείται τύπος αρσενικού σε -ίτης

Ουσιαστικό

μεταλλῖτις, -ιδος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) που περιέχει μέταλλα, μεταλλίτις

  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Μ

  <μεταλλῖτις> γῆ τις

Πηγές

• μεταλλῖτις, μεταλλίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.