λύμη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	λύμη	οι	λύμες
γενική	της	λύμης	των	λυμών
αιτιατική	τη	λύμη	τις	λύμες
κλητική		λύμη		λύμες
Κατηγορία όπως «νίκη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λύμη < (λόγιο δάνειο) αρχαία ελληνική λύμη

Ουσιαστικό

λύμη θηλυκό

• (παρωχημένο, αρχαιοπρεπές) συμφορά, καταστροφή

Μεταφράσεις

    λύμη

→ δείτε τις λέξεις συμφορά και καταστροφή

Πηγές

• λύμη - Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	λυμῡ-
ονομαστική	ἡ	λύμη	αἱ	λῦμαι
γενική	τῆς	λύμης	τῶν	λυμῶν
δοτική	τῇ	λύμῃ	ταῖς	λύμαις
αιτιατική	τὴν	λύμην	τὰς	λύμᾱς
κλητική ὦ!		λύμη		λῦμαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λύμᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		λύμαιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'νίκη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λύμη < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

λύμη θηλυκό

1. (σημασία «βλάβη»)
   1. κακοποίηση, ακρωτηριασμός, βλάβη
   2. υβριστική μεταχείριση, ατιμία, βρισιές
   3. (μεταφορικά) όλεθρος
2. (σημασία «λύμα, ακαθρασία») άλλη μορφή του λῦμα: ρύπος, ακαθαρσία

Πηγές

• λύμη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λύμη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.