λοῦσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	λοῦσῐς	αἱ	λούσεις
γενική	τῆς	λούσεως	τῶν	λούσεων
δοτική	τῇ	λούσει	ταῖς	λούσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	λοῦσῐν	τὰς	λούσεις
κλητική ὦ!		λοῦσῐ		λούσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		λούσει
γεν-δοτ	τοῖν		λουσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

λοῦσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική λούω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

λοῦσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• (σε επιγραφή, σε πάπυρο) το λούσιμο, το πλύσιμο (και στην καθαρεύουσα)

Συγγενικά

• Λουσιάς
• Λουσία
• Λούσιος
• λούστης

→ και δείτε τη λέξη λούω

Πηγές

• λοῦσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.