κτίσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κτῐσι- κτῐσε-
ονομαστική	ἡ	κτίσῐς	αἱ	κτίσεις
γενική	τῆς	κτίσεως	τῶν	κτίσεων
δοτική	τῇ	κτίσει	ταῖς	κτίσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κτίσῐν	τὰς	κτίσεις
κλητική ὦ!		κτίσῐ		κτίσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κτίσει
γεν-δοτ	τοῖν		κτισέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κτίσις < κτίζω, κτι- + -σις

Ουσιαστικό

κτίσις, -εως θηλυκό

1. θεμελίωση
2. η δημιουργία του κόσμου, η κτίση του κόσμου
3. δημιούργημα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κτίζω

Σύνθετα

• ἀνάκτισις
• ἀντέκτισις
• ἀπόκτισις
• σύγκτισις

Με διαφορετική ετυμολογία: ἔκτισις (ἐκτίνω), κατοίκτισις (κατοικτίζω, οἶκτος), ὑπερέκτισις (ὑπερεκτείνω)

Δείτε επίσης

• κτῆσις

Πηγές

• κτίσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κτίσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.