κτένιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κτένιον	τὰ	κτένιᾰ
γενική	τοῦ	κτενίου	τῶν	κτενίων
δοτική	τῷ	κτενίῳ	τοῖς	κτενίοις
αιτιατική	τὸ	κτένιον	τὰ	κτένιᾰ
κλητική ὦ!		κτένιον		κτένιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κτενίω
γεν-δοτ	τοῖν		κτενίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κτένιον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική κτείς, κτεν-  + υποκοριστικό επίθημα -ιον

Ουσιαστικό

κτένιον, -ου ουδέτερο

• το χτένι

Άλλες μορφές

• κτενίον

Πηγές

• κτένιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.