κολυμβίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κολυμβίς	αἱ	κολυμβίδες
γενική	τῆς	κολυμβίδος	τῶν	κολυμβίδων
δοτική	τῇ	κολυμβίδῐ	ταῖς	κολυμβίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κολυμβίδᾰ	τὰς	κολυμβίδᾰς
κλητική ὦ!		κολυμβίς*		κολυμβίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κολυμβίδε
γεν-δοτ	τοῖν		κολυμβίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κολυμβίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κολυμβίς, -ίδος θηλυκό

• (πτηνό) θαλασσοπούλι, βουτηχτάρα, είδος αγριόπαπιας (Podiceps minor)

  ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ὄρνιθες, στίχ. 304

  πορφυρίς, κερχνῄς, κολυμβίς, ἀμπελίς, φήνη, δρύοψ.

  ※  4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8, 3 @scaife.perseus

  Τῶν δὲ στεγανοπόδων τὰ μὲν βαρύτερα περὶ ποταμοὺς καὶ λίμνας ἐστίν, οἷον κύκνος, νῆττα, φαλαρίς, κολυμβίς,

  ≈ συνώνυμα: κόλυμβος, κολυμβάς

Πηγές

• κολυμβίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κολυμβίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.