κηκίδι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κηκίδι	τα	κηκίδια
γενική	του	κηκιδιού	των	κηκιδιών
αιτιατική	το	κηκίδι	τα	κηκίδια
κλητική		κηκίδι		κηκίδια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Κηκίδια σε φύλλο οξυάς.

Ετυμολογία

κηκίδι < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική κηκίδιν, κηκίδι < ελληνιστική κοινή κηκίδιον υποκοριστικό για την αρχαία ελληνική κηκίς

Ουσιαστικό

κηκίδι θηλυκό

1. (γεωπονία) το φυτικό ογκίδιο (παθολογικό εξόγκωμα) που προκαλούν διάφορα ζωύφια
2. (βοτανική) ο καρπός της κηκιδιάς, θαμνώδους δρυός (Δρυς η σμίλαξ)

   → δείτε και τη λέξη κήκιδο (καρπός του κυπαρισσιού)

Συνώνυμα

• (καθαρεύουσα) κηκίδιον

Συγγενικά

• κηκιδιά
• κηκιδογόνος
• Κηκιδόμυια (ταξινομικό γένος, καθαρεύουσα)

Μεταφράσεις

    κηκίδι

Πηγές

• «κηκίδιον, κηκίδι» - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ουσιαστικό

κηκίδι θηλυκό

• άλλη μορφή του κηκίδιν