κατακλείς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κατακλείς	αἱ	κατακλεῖδες
γενική	τῆς	κατακλεῖδος	τῶν	κατακλείδων
δοτική	τῇ	κατακλεῖδῐ	ταῖς	κατακλεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κατακλεῖδᾰ	τὰς	κατακλεῖδᾰς
κλητική ὦ!		κατακλείς		κατακλεῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κατακλεῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		κατακλείδοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «κατακλείς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατακλείς < κατα- + κλείς (κλειδί)

Ουσιαστικό

κατακλείς, -εῖδος θηλυκό

1. κλειδί, εργαλείο για το κλείσιμο πόρτας
2. (ελληνιστική σημασία)
   1. (ανατομία) συνώνυμο του ἀκρώμιον
   2. οι τελικές, συμπερασματικές φράσεις κειμένου, η κατακλείδα

Άλλες μορφές

• ιωνικός & επικός τύπος : καταληΐς

Συγγενικά

• κατάκλεισις
• κατακλείω

Πηγές

• κατακλείς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κατακλείς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.