κήλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κήλησῐς	αἱ	κηλήσεις
γενική	τῆς	κηλήσεως	τῶν	κηλήσεων
δοτική	τῇ	κηλήσει	ταῖς	κηλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κήλησῐν	τὰς	κηλήσεις
κλητική ὦ!		κήλησῐ		κηλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κηλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		κηλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κήλησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κήλησις

1. (κυριολεκτικά) γήτεμα, γοητεία, μαγεία
2. (μεταφορικά) γήτεμα, γοητεία, μαγεία, που προέρχεται από την ευγλωττία

Πηγές

• κήλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κήλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.