θεοπρόπος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

θεοπρόπος < θεός + πρέπω

Επίθετο

θεοπρόπος, -ος, ον

1. αυτός που προλέγει κατά θεό, ή θεούς τα μέλλοντα
2. ο μάντης, ο προφήτης,
3. ο αγγελιαφόρος μαντείου, που στέλνεται από ηγεμόνα, στρατηγό, ή πόλη