ημέρευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ημέρευση	οι	ημερεύσεις
γενική	της	ημέρευσης*	των	ημερεύσεων
αιτιατική	την	ημέρευση	τις	ημερεύσεις
κλητική		ημέρευση		ημερεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ημερεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ημέρευση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἡμέρευ(σις) (διημέρευση, ημέρωμα) + -ση < ἡμερεύω (ημερεύω)

Προφορά

ΔΦΑ : /iˈme.ɾef.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : η‐μέ‐ρευ‐ση

Ουσιαστικό

ημέρευση θηλυκό

• (λόγιο) σπανιότερη λόγια μορφή του ημέρωμα: η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του ημερεύω, κάνω ήμερο

Άλλες μορφές

• ημέρωμα
• ημέρωση
• μέρωμα

Συγγενικά

• → και δείτε τις λέξεις ημερεύω και ήμερος
• για την έννοια «ημέρα» → δείτε τις λέξεις διημέρευση, μακροημέρευση και ημέρα

Μεταφράσεις

    ημέρευση

→ δείτε τη λέξη ημέρωμα

Πηγές

• ημερεύω (& ημέρευση) - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• ἡμέρευσις - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .