ενοχή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ενοχή	οι	ενοχές
γενική	της	ενοχής	των	ενοχών
αιτιατική	την	ενοχή	τις	ενοχές
κλητική		ενοχή		ενοχές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενοχή < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική ἐνοχή < αρχαία ελληνική ἐνέχομαι

Προφορά

ΔΦΑ : /e.noˈçi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐νο‐χή

παρώνυμο: ανοχή

Ουσιαστικό

ενοχή θηλυκό

1. η κατάσταση του ενεχόμενου σε κολάσιμη ή επιλήψιμη πράξη

   ↪ ο εισαγγελέας πρέπει να αποδείξει στο δικαστήριο την ενοχή του κατηγορουμένου

2. (και στον πληθυντικό) η κατάσταση κατά την οποία κάποιος μέμφεται τον εαυτό του για πράξη ή παράλειψή του - το συναίσθημα που συνοδεύει αυτήν την κατάσταση

   ↪ δεν πρέπει να νιώθεις ενοχές, δεν μπορούσες να κάνεις τίποτε για να βοηθήσεις

3. η σχέση του νομικά υπόχρεου προς έναν δεύτερο, όπου η υποχρέωση μπορεί να λάβει τη μορφή παροχής (αγαθού ή υπηρεσίας) ή αυτής της παράλειψης

Μεταφράσεις

    η κατάσταση

αγγλικά : guilt (en) γαλλικά : culpabilité (fr) γερμανικά : Schuld (de)

    η σχέση του νομικά υπόχρεου

αγγλικά : obligation (en)