δακτυλίδιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

δακτυλίδιον < δάκτυλος + κατάληξη υποκοριστικού -ίδιον

Ουσιαστικό

δακτυλίδιον ουδέτερο

1. το (μικρό) δάχτυλο, το δαχτυλάκι

   Ὦ σκυτοτόμε͵ μου τῆς γυναικὸς τοῦ ποδὸς τὸ δακτυλίδιον πιέζει τὸ ζυγόν͵ ἅθ΄ ἁπαλὸν ὄν (Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, 415-418)

   Παπουτσή, της γυναίκας μου το δαχτυλάκι του ποδιού, έτσι τρυφερό καθώς είναι, το κορδόνι της το πιέζει (πληγώνει)

2. το δαχτυλίδι

   ἀναθεὶς δακτυλίδιον χαλκοῦν ἐν τῷ Ἀσκληπιείῳ (Θεόφραστος, Χαρακτῆρες, 21.10.1)