δέρη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δέρη	αἱ	δέραι
γενική	τῆς	δέρης	τῶν	δερῶν
δοτική	τῇ	δέρῃ	ταῖς	δέραις
αιτιατική	τὴν	δέρην	τὰς	δέρᾱς
κλητική ὦ!		δέρη		δέραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δέρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		δέραιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'βελόνη' όπως «βελόνη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

δέρη θηλυκό

• αττικός τύπος του δειρή

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἡρακλὴς μαινόμενος, 319 (319-320)

  ἰδού, πάρεστιν ἥδε φασγάνωι δέρη | κεντεῖν φονεύειν ἱέναι πέτρας ἄπο.

  Νά, είναι ο λαιμός μου εδώ ανοιχτός μπρος στο σπαθί σου, | να σκίσεις τον ή να με ρίξεις απ᾽ τα βράχια.

  Μετάφραση (1911): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Φέξης @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱππόλυτος, στίχ. 781 (780-781)

  οὐ σπεύσετ᾽; οὐκ οἴσει τις ἀμφιδέξιον | σίδηρον, ὧι τόδ᾽ ἅμμα λύσομεν δέρης;

  Τρεχάτε! Φέρτε δίκοπο μαχαίρι | να κόψουμε το βρόχο απ᾽ το λαιμό της.

  Μετάφραση (1965): Κώστας Βάρναλης, Αθήνα: Κέδρος @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἄλκηστις, στίχ. 229 (228-230)

  αἰαῖ· ἄξια καὶ σφαγᾶς τάδε, | καὶ πλέον ἢ βρόχῳ δέρην | οὐρανίῳ πελάσσαι;

  Συμφορά, που λες καλύτερ᾽ ας πεθάνω· | θα ᾽ναι λίγο το λαιμό μου να περάσω | σε θηλειά.

  Μετάφραση (1972): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

Εκφράσεις

• βρόχῳ δέρην πελάζω

Πηγές

• δέρη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δέρη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.