γυμνά

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ʝiˈmna/

τυπογραφικός συλλαβισμός : γυ‐μνά

Κλιτικός τύπος επιθέτου

γυμνά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (γυμνό) του γυμνός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	τὰ	γυμνᾰ́
γενική	τῶν	γυμνῶν
δοτική	τοῖς	γυμνοῖς
αιτιατική	τὰ	γυμνᾰ́
κλητική ὦ!		γυμνᾰ́
2η κλίση, Κατηγορία 'φυτόν' όπως «φυτόν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία 1

γυμνά: ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου γυμνός στον πληθυντικό

Ουσιαστικό

γυμνά ουδέτερο στον πληθυντικό

• στην έκφραση «τὰ γυμνά»:
  1. περιοχές του σώματος που δεν καλύπτονταν από την πανοπλία της εποχής, μάλλον η δεξιά πλευρά γιατί έφερε το όπλο ενώ η ασπίδα κάλυπτε την αριστερή
  2. (στρατιωτικός όρος) τα πλευρικά τμήματα της παράταξης των στρατιωτιών

Ετυμολογία 2

γυμνά: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

γυμνά

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού, ουδέτερου γένους (γυμνόν) του γυμνός