αυτοδικώ

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

αυτοδικώ < (ελληνιστική κοινή) αὐτοδικέω / αὐτοδικῶ < αρχαία ελληνική αὐτόδικος < αὐτός + δίκη

Ρήμα

αυτοδικώ

• (νομικός όρος) ανταποδίδω κάποιο αδίκημα τιμωρώντας εγώ ο ίδιος τον δράστη και μην περιμένοντας ή εμπιστευόμενος τη θεσμική δικαιοσύνη

Συγγενικά

• αυτοδικία
• → δείτε τις λέξεις αυτός και δίκη

Κλίση

    Ενεργητική φωνή

Εξακολουθητικοί χρόνοι
πρόσωπα	Ενεστώτας	Παρατατικός	Εξ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Μετοχή
α' ενικ.	αυτοδικώ	αυτοδικούσα	θα αυτοδικώ	να αυτοδικώ		αυτοδικώντας
β' ενικ.	αυτοδικείς	αυτοδικούσες	θα αυτοδικείς	να αυτοδικείς	(αυτοδίκει)
γ' ενικ.	αυτοδικεί	αυτοδικούσε	θα αυτοδικεί	να αυτοδικεί
α' πληθ.	αυτοδικούμε	αυτοδικούσαμε	θα αυτοδικούμε	να αυτοδικούμε
β' πληθ.	αυτοδικείτε	αυτοδικούσατε	θα αυτοδικείτε	να αυτοδικείτε	αυτοδικείτε
γ' πληθ.	αυτοδικούν(ε)	αυτοδικούσαν(ε)	θα αυτοδικούν(ε)	να αυτοδικούν(ε)
Συνοπτικοί χρόνοι
πρόσωπα		Αόριστος	Συνοπτ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική	Απαρέμφατο
α' ενικ.		αυτοδίκησα	θα αυτοδικήσω	να αυτοδικήσω		αυτοδικήσει
β' ενικ.		αυτοδίκησες	θα αυτοδικήσεις	να αυτοδικήσεις	αυτοδίκησε
γ' ενικ.		αυτοδίκησε	θα αυτοδικήσει	να αυτοδικήσει
α' πληθ.		αυτοδικήσαμε	θα αυτοδικήσουμε	να αυτοδικήσουμε
β' πληθ.		αυτοδικήσατε	θα αυτοδικήσετε	να αυτοδικήσετε	αυτοδικήστε
γ' πληθ.		αυτοδίκησαν αυτοδικήσαν(ε)	θα αυτοδικήσουν(ε)	να αυτοδικήσουν(ε)
Συντελεσμένοι χρόνοι
πρόσωπα	Παρακείμενος	Υπερσυντέλικος	Συντελ. Μέλλ.	Υποτακτική	Προστακτική
α' ενικ.	έχω αυτοδικήσει	είχα αυτοδικήσει	θα έχω αυτοδικήσει	να έχω αυτοδικήσει
β' ενικ.	έχεις αυτοδικήσει	είχες αυτοδικήσει	θα έχεις αυτοδικήσει	να έχεις αυτοδικήσει
γ' ενικ.	έχει αυτοδικήσει	είχε αυτοδικήσει	θα έχει αυτοδικήσει	να έχει αυτοδικήσει
α' πληθ.	έχουμε αυτοδικήσει	είχαμε αυτοδικήσει	θα έχουμε αυτοδικήσει	να έχουμε αυτοδικήσει
β' πληθ.	έχετε αυτοδικήσει	είχατε αυτοδικήσει	θα έχετε αυτοδικήσει	να έχετε αυτοδικήσει
γ' πληθ.	έχουν αυτοδικήσει	είχαν αυτοδικήσει	θα έχουν αυτοδικήσει	να έχουν αυτοδικήσει

Μεταφράσεις

    αυτοδικώ

γαλλικά : faire justice soi-même (fr)