ανεπαισθήτως

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανεπαισθήτως < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀνεπαισθήτως < ἀνεπαίσθητος

Επίρρημα

ανεπαισθήτως

• (λόγιο) ανεπαίσθητα

  ※  Χωρὶς περίσκεψιν, χωρὶς λύπην, χωρὶς αἰδὼ / μεγάλα κ’ ὑψηλὰ τριγύρω μου ἔκτισαν τείχη.
  […] Ἀλλὰ δὲν ἄκουσα ποτὲ κρότον κτιστῶν ἢ ἦχον. / Ἀνεπαισθήτως μ’ ἔκλεισαν ἀπὸ τὸν κόσμον ἔξω.

  Κωνσταντίνος Καβάφης, από το ποίημα Τείχη (1926) πρώτοι και τελευταίοι στίχοι