ανακατάληψη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ανακατάληψη	οι	ανακαταλήψεις
γενική	της	ανακατάληψης*	των	ανακαταλήψεων
αιτιατική	την	ανακατάληψη	τις	ανακαταλήψεις
κλητική		ανακατάληψη		ανακαταλήψεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ανακαταλήψεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ανακατάληψη < ανα- + κατάληψη

Ουσιαστικό

ανακατάληψη θηλυκό

• η εκ νέου κατάληψη ενός χώρου (κτηρίου, υψώματος, περιοχής κλπ)

Μεταφράσεις

    ανακατάληψη

γαλλικά : reconquête (fr), reprise (fr)