ανάδοχος

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ανάδοχος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀνάδοχος < ἀνάδέχομαι (αναλαμβάνω, δέχομαι). Συγχρονικά αναλύεται σε ανά- + -δοχος

Επίθετο

→ λείπει η κλίση ανάδοχος, -ος / -η, -ο

• που αναλαμβάνει έργο

  η ανάδοχος εταιρεία

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	ανάδοχος	οι	ανάδοχοι
γενική	του/της του	αναδόχου ανάδοχου	των	αναδόχων
αιτιατική	τον/την	ανάδοχο	τους/τις	αναδόχους
κλητική		ανάδοχε		ανάδοχοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «μέτοχος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ανάδοχος αρσενικό ή θηλυκό

1. η επίσημη ονομασία του νονού
2. (για γονέα, συνήθως στον πληθυντικό) το άτομο στο οποίο έχει δοθεί προσωρινά ή μέχρι την ενηλικίωσή του η αναδοχή ενός παιδιού
3. κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο στο οποίο έχει ανατεθεί η μελέτη ή/και η εκτέλεση ή/και η επίβλεψη της εκτέλεσης του έργου για λογαριασμό του κυρίου του έργου (Π.Δ. 305/96)

Συγγενικά

• αναδοχή

Μεταφράσεις

    ανάδοχος

γαλλικά : 1. parrain (fr) 2. maître d'oeuvre (fr) 3. tuteur (fr)

    για γονέα

αγγλικά : foster (en)